Sa bayan ng Tapaz sa probinsiyang ng Capiz na may isang wika na ilang libong na raw ang tanda, subalit nanganganib na mawala Barangay. Tacayan na panay bukidnon si lola Peliza ay ng sagudanon uri ng epic chant, pero ang mga nakatira doon ay hindi alam ang wika ni lola Peliza. Kasi karamihan sa mga kabataan hindi nila binibigyang halaga ang ligbok na lenggwahe, unti-unting na siyang namamatay. Ang wika ni lola ay hindi ordinaryong wika na ginagamit sa pang araw-araw malalim ang mga salita, pero madaling makilala dahil sa lakas at tono nito. Bawal maarawan may mahalagang tungkulin sa pamayanan ang binukod ang makabisado ang epiko na nag sisilbing kasaysayan ng tribo, may tradisyonal din silang sayaw. Hindi lumalabas sa init ng araw, ang totoo ay isang palatandaan bilang isang binukod, wala nang gustong mag mana ng pagiging binukod kaya nangangamba na malimutan ang wikang ligbok, Dying Language kasama na dito ang ligbok ay nasa libong taon na nag tanda. Bahagi ng pamana ng ating mga ninuno ang wika ay pag ito'y nawala, para naring namatay ang malaking bahagi ng ating lahi. Kaya ang wikang sariling atin bigkasin, pagmalaki at isalin.
Ang tungkulin ng wika na ginamit ay Personal sapagkat nakakapagpahayag ng sariling damdamin o opinyon, halimbawa nalang ng pag bibigay sariling nararamdaman ni lola Peliza na nalulungkot siya dahil namamatay na ang wikang pinamana ng kaniyang mga ninuno at nalulungkot siya dahil sa panahon ngayon wala nang gustong mag mana nito. Ang antas ng wika na ginamit ay Lalawiganin sapagkat mga wikang ginamit ng mga tao sa lalawigan gaya ng binukod at ligbok, hindi talamak ang pag gamit sa isang lalawigan ng mga wikang lalawiganin ngunit nagsasadya ito ng implikasyon ng kultura sa isang lalawigan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento